Θυμάμαι μου ‘πες πως ποτέ
δε θα σε δω να φεύγεις
στου δρόμου την διπλή γραμμή
για πες μου τι γυρεύεις,
θυμάμαι, θυμάμαι.
Σ’ αγαπώ κι αναλαμβάνω
ως τ’ αστέρια και πιο πάνω
να σε πάω κι ας πεθάνω
σ’ αγαπάω, τι να κάνω.
Θυμάμαι ακόμα τη βραδιά
που μου ‘χες πει αντέχω
μα μες στο δρόμο της ζωής
εγώ μονάχος τρέχω,
θυμάμαι, θυμάμαι.
Σ’ αγαπώ κι αναλαμβάνω
ως τ’ αστέρια και πιο πάνω
να σε πάω κι ας πεθάνω
σ’ αγαπάω, τι να κάνω.
