Όταν βρεις τον καιρό
όταν νιώσεις μοναχή
Σαν βιβλίο κλειστό
Σκονισμένο στο ράφι
Όταν φτάσεις εκεί
που τα χρόνια είναι πέτρα
Τότε κλάψε πολύ
Και τα λάθη σου μέτρα
θ’ ανάβεις τσιγάρα τις νύχτες
θα κλαις
Τα άλμπουμ θ’ ανοίγεις
Θα ζεις με το χθες
Θα είναι η ματιά σου
Φεγγάρι σβηστό
Αστέρι τις νύχτες χωρίς ουρανό
Όταν πέσει η σιωπή
Και χαθείς στο σκοτάδι
όταν γίνεις σκιά
Και γυρεύεις το χάδι
όταν όλα μιλούν
Για το χθες που `χεις φύγει
Θα `σαι πόρτα κλειστή
Που στο φως δε θα ανοίγει
