Βήματα ανθρώπων που δεν ταξιδεύουν
βάζουνε τις ζώνες και παραμονεύουν
βλέπουν να συγκρούονται τα αισθήματά τους
βιάζονται μπερδεύονται με τα λουριά τους
Με ουρά στα σκέλια και όψη μονομάχου
σώματα Αρείων και μιλιά βατράχου
βήματα ανθρώπων που τα καταφέρνουν
μόνο που υπάρχουν πανικό να φέρνουν
φτιάχνουνε αφίσες για την απουσία
και επιχορηγούνται για την αφασία
Έφευγα ένα όνειρο πριν με τρομάξεις
πριν απ’ το φόβο σου κι εσύ ν’ αλλάξεις
ξέρω κατά βάθος πως δεν ξεχρεώνω
η πιστωτική μου φτάνει για ένα χρόνο
όσο κι αν θυμώσω κι αν παρακαλέσω
πάλι μοναχός μου πρέπει να μπορέσω
Τρεις γενιές Οιδίποδες που σε ψηφίζουν
που τραυλίζουν κείμενα και πιθηκίζουν
ψάχνουν καλοπέραση στην ξεραϊλα
στην παλιά φανέλα και στη βαρβατίλα
βάζουνε το δάχτυλο στην ίδια πρίζα
για να εξοντώσουνε ζητάνε μίζα
Σώματα που `μείναν στο καθαριστήριο
δίχως υποσχέσεις και χωρίς μυστήριο
Τρεις γενιές Οιδίποδες που σε ψηφίζουν
που τραυλίζουν κείμενα και πιθηκίζουν
Έφυγα ένα όνειρο πριν με ξεχάσεις
πριν από τα χέρια σου με ξανά χάσεις
οι στροφές του δρόμου είναι η φωλιά μου
είσαι το πριόνι μου και τα κλαδιά μου
σ’ όσες εξορίες και να περπατήσω
πάλι ένα βήμα θα με φέρει πίσω
