Στον παλιό τον κινηματογράφο
της ζωής το γκρίζο αντιγράφω
πόσο οι καιροί έχουν αλλάξει.
Ό,τι αφήνω πίσω μου γερνάει
το μυαλό μου όλα τα προσπερνάει,
μα τα αισθήματα δεν παίρνουν τάξη.
Αθώα εφηβεία
ξεσπάς με τόση βία,
στο πρώτο το φτερούγισμα μοιραία.
τα μάτια σου τα πλάνα
τα κλείνω σε δυο πλάνα,
για να ‘ναι η ζωή μας
πιο ωραία…
Στον παλιό τον κινηματογράφο
τη ζωή με χρώματα τη βάφω
στολισμένη μ’ όλο το μετάξι.
Ό,τι αφήνω πίσω μου γερνάει
το μυαλό μου όλα α προσπερνάει,
μα τα αισθήματα δεν παίρνουν τάξη.
