Τόσα φώτα γύρω μου,
όμως πια δε με τυφλώνουν,
τόσος κόσμος δίπλα μου,
δεν τρομάζω πια.
Τόσα χρώματα, τόσα αγγίγματα
που ούτε καν μ’ αγγίζουν,
τόσα ψέματα, τόσα βλέμματα
που δε με συγκινούν.
Ζω, για μένα ζω, και τα τραγουδώ
πληγώθηκα γιαυτό και αντιδρώ,
σε δρόμους κι αλητείες,
μέσα εκεί θα ζω,
για όλους και για όλα
τώρα θα αδιαφορώ.
Όλα τόσο ασήμαντα,
που δεν βρίσκω ενδιαφέρον,
τόσοι άνθρωποι γελούν,
όμως δε γελάω πια.
Για όλους και για όλα αδιαφορώ.
