Έχω τα φώτα μου τελείως σβηστά
γυρίζω από σκοτάδι σε σκοτάδι
κρυμμένος πίσω απ’ τα πεσμένα ρολά
βλέπω της νύχτας το κορμί να λαχανιάζει
Παραδομένο σε ρεφραίν από σουξέ θλιβερά
σαλτάρει πάνω στα τραπέζια κι αφηνιάζει
Έχει στολίσει με λαμπάκια τη μεγάλη ερημιά
αυτής της πόλης που δεν ξέρει τι γιορτάζει
Άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ που μ’ έχεις γράψει βρε ζωή μου να δω
την ποιο τρελή της ιστορίας σου σελίδα
άφησε με εδώ αν βγω
αν βγω θα σου τη βγω φόρα παρτίδα
άφησε με εδώ στο περιθώριο μόνο να ζω
οι απελπισμένοι ανακάλυψαν την ελπίδα
Ακόμα μια μέρα μέρα ξυπνά
το μπάχαλο αλλάζει προσωπείο
το καραβάνι ξεκινάει για δουλειά
με χρεωμένα ΙΧ στη Μεσογείων
Προεδριλίκι και λεζάντα με λεφτά πλαστικά
ζωές ριγμένες σε πελάγη επιτοκίων
Κι όσοι επιμένουνε να λεν αυτό το χάλι χαρά
να στοιχηθούνε στην ουρά των ηλιθίων
