Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά
Είναι ο ήλιος σου που είναι ο πιο φωτεινός στη γη
Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ
Μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά
Είναι τ’ αστέρια σου που περιμένω να δω ξανά
Να μπορούσα να ‘μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να ‘ρθω να σε βρω
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
όταν χορεύουμε σαν δυο πλανήτες στο φως
Είναι το γέλιο σου,είναι το δάκρυ σου
είναι οι μέρες σου,είναι τα βράδια σου
Είναι τα χείλη σου που λέγανε σ’ αγαπώ
μου έβαλαν φωτιά, μα έφυγαν μακριά
για μια σου λέξη μόνο τραγουδάω και ζω ξανά
Για ένα λεπτό
θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι
Ένα λεπτό
αυτά που ξέρουμε, κανείς δε ξέρει
Να μπορούσα να ‘μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να ‘ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Είναι το άρωμά σου που ποτέ δε ξεχνώ
και μια φωτογραφία που ‘χει μείνει εδώ
Είναι όσα ζήσαμε, όσα αφήσαμε
όσα κρατήσαμε και όσα σβήσαμε
Είναι τα μάτια σου που είναι σαν ουρανός
Μια πόλη του βορά στο βλέμμα σου χωρά
Είναι ο ήλιος σου που με γεμίζει με φως ξανά
Για ένα λεπτό
θέλω να φύγουμε σε κάποιο αστέρι
Ένα λεπτό
αυτά που ξέρουμε κανείς δε ξέρει
Να μπορούσα να ‘μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να ‘ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Να μπορούσα να ‘μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να ‘ρθω να σε βρω
Για ένα λεπτό
Να μπορούσα να ‘μουν θάλασσα εγώ
στη Θεσσαλονίκη να ‘ρθω να σε βρω
