Πάνε χρόνια, πάνε μήνες
κι ούτε που γυρνάς,
αχ, δε με πονάς, αχ, δε με πονάς.
Κι όλες τις χαρές εκείνες
που ‘χαμε κι οι δυο
γίναν ρημαδιό, γίναν ρημαδιό.
Δεντράκι δίχως το νερό
ποτέ του δεν ψηλώνει
κι εγώ που σένα καρτερώ
η ερημιά με λιώνει.
Πάνε χρόνια, πάνε μήνες
κι ούτε που γυρνάς,
πάντα με ξεχνάς, πάντα με ξεχνάς.
Κι όλες μου τις καλοσύνες
τώρα τις πετάς
πίσω δεν κοιτάς, πίσω δεν κοιτάς.
