Όταν είδα πως θα φύγεις
κόντεψα να τρελαθώ,
μα δεν μπόρεσα να κλάψω
και να παραπονεθώ.
Ούτε “αχ” δε θα πω
αφού έδωσα μπέσα
σε μια μαύρη καρδιά
που δε μ’ έβαλε μέσα.
Ρίξε με κι εσύ πιο κάτω
να με πάρει ο ποταμός,
να με φάει το σκοτάδι,
να με λιώσει ο καημός.
Ρώτα τη συνείδησή σου
κι άφησέ με αν σ’ το πει,
θα ’ναι ο καημός δικός μου
μα δική σου η ντροπή.
