Γιόκα μου π’ έζησες καιρό
Κι έρχεσαι απ’ τον καθρέφτη
Πες μου τι είδες τι γροικάς
Έλα κι ορμήνεψέ με
Έχεις δυο μάτια όμορφα
Σαν κρουσταλλένια βρύση
Τα ’χεις να κλαις για να γελάς
Όχι για να ξετάζεις
Γιατί αν ξετάσεις και ιδείς
Θα βγάλεις ρίζες και κλαδιά
Και θα δενδροψηλώσεις
Μες στη σκιά σου θα ’ρθουνε
Λαοί να ξαποστάσουν
Μα θα ‘ρθει ο μαύροχάροντας
Και θα σου κόψει τον κορμό
Και θα σου κόψει τον κορμό
Κι όλους θα τους πλακώσεις
Θα τους εθάψεις ζωντανούς
Και θα τους μαραζώσεις
