Πόσα βράδια έχω μείνει
στ’ αναμμένο σου καμίνι,
να με καις κι εγώ να λιώνω
κι όμως δεν το μετανιώνω.
Πόσες νύχτες μες στον πόνο
ένα λάθος να πληρώνω,
σ’ όποια αγκαλιά κι αν είσαι
μ’ αγαπάς και μην τ’ αρνείσαι.
Μη με λυπάσαι, μη με λυπάσαι,
μέσα από τη στάχτη μου
θα σωθώ μονάχη μου
και να το θυμάσαι.
Μη με λυπάσαι.
Έχω κουραστεί να κλαίω,
σ’ αγαπώ κι ας μην το λέω,
όμως έμαθα, μωρό μου,
ν’ αγαπώ τον εαυτό μου.
Μη με λυπάσαι, μη με λυπάσαι,
μέσα από τη στάχτη μου
θα σωθώ μονάχη μου
και να το θυμάσαι.
Μη με λυπάσαι.
Μη με λυπάσαι, μη με λυπάσαι,
μέσα από τη στάχτη μου
θα σωθώ μονάχη μου
και να το θυμάσαι.
Μη με λυπάσαι.
