Έλεγες τα “σ’ αγαπώ” σου,
τον καλό τον εαυτό σου έδειχνες,
μα με το χαμόγελό σου
πονηρά το πρόσωπό σου έκρυβες,
είπα να σε αγαπήσω,
μες τα χέρια σου να σβήσω κι έσβησα
κι όταν σ’ έμαθ’ , άγγελέ μου
την καταστροφή μου, Θε μου, έζησα!
Ήμαρτον!
άκου με που σου φωνάζω
ήμαρτον!
μια ζωή σου θυσιάζω
ήμαρτον!
να σ’ αντέξω άλλο ειν’ αδύνατον!
Την αγάπη μου για σένα
πάνω σε γυαλιά σπασμένα έριξες
κι ότι τα δικά σου χέρια
ήταν κοφτερά μαχαίρια έδειξες!
