Πάνω στον τοίχο μια παλιά μου ζωγραφιά
που δεν κατάφερα ποτέ να την τελειώσω
πέρασαν χρόνια δε θυμάμαι τώρα πια
τι χρώμα είχε η αγκαλιά που ήθελα τόσο
πέρασαν χρόνια δε θυμάμαι τώρα πια
τι χρώμα είχε η αγκαλιά που ήθελα τόσο
Βαρύς χειμώνας μα εγώ θα καρτερώ
να ξανανθίσουν της αγάπης μου οι κήποι
θα την γυρεύω σαν το χώμα το νερό
σαν φυλαχτό που το ’χω χάσει θα μου λείπει
Πάνω στον τοίχο μια ανάμνηση μισή
γίνεται απρόσωπη σκιά όταν νυχτώνει
ο κόσμος πέλαγο κι αυτή ένα νησί
γι’αυτούς που διάλεξαν να είναι πάντα μόνοι
ο κόσμος πέλαγο κι αυτή ένα νησί
γι’αυτούς που διάλεξαν να είναι πάντα μόνοι
Βαρύς χειμώνας μα εγώ θα καρτερώ
να ξανανθίσουν της αγάπης μου οι κήποι
θα την γυρεύω σαν το χώμα το νερό
σαν φυλαχτό που το’χω χάσει θα μου λείπει
