Τέσσερις βραδιές και κάτι,
το μυαλό σε μονοπάτι
που το περπατάει η μοναξιά,
τέσσερις βραδιές που λέω
πως για όλα όσα φταίω
θα διπλοπληρώσω τελικά.
Τέσσερις βραδιές πηγαίνω
με τιμόνι κλειδωμένο
σ’ ένα δρόμο δίχως λογική,
τέσσερις βραδιές και κάτι
ψάχνω εκείνο το κομμάτι
που μου πήρες φεύγοντας εσύ.
Θ’ αναμετρηθώ, μ’ όλα αυτά που νιώθω, θ’ αναμετρηθώ,
μ’ έχεις βάλει στόχο μα δε θα το δεχθώ,
έτσι απλά από σένα να παραιτηθώ,
κι όσο μ’ αφοπλίζεις τόσο σ’ αγαπώ.
Τέσσερις βραδιές και κάτι,
προσπαθώ με άλλο μάτι
ν’ αντιμετωπίσω το μετά,
τέσσερις βραδιές χαμένος,
ένας κουρασμένος ξένος
που συνέχεια πίσω του κοιτά.
Θ’ αναμετρηθώ, μ’ όλα αυτά που νιώθω, θ’ αναμετρηθώ,
μ’ έχεις βάλει στόχο μα δε θα το δεχθώ,
έτσι απλά από σένα να παραιτηθώ,
κι όσο μ’ αφοπλίζεις τόσο σ’ αγαπώ.
