Μόνο εγώ αντίκρισα τον έρωτα στα μάτια σου,
κι είδα πόσο χάρτινα ήταν τα παλάτια σου,
κι αν νομίζεις πως πονάω, σ’ άλλη αγκαλιά όταν είσαι,
να το ξέρεις, κατά βάθος, ότι αυτοτιμωρείσαι.
Αναντικατάστατος θα `μαι μέσα στην καρδιά σου,
έρωτας ανάστατος, μια φωτιά στα όνειρά σου,
αναντικατάστατος, όπου πας θα με γυρεύεις,
πουθενά δε θα χωράς και παντού θα περισσεύεις.
Ήταν όλα ψεύτικα, τα μεγάλα λόγια σου,
τώρα, ό,τι και να λες, ζω κι ας είμαι χώρια σου,
κι αν νομίζεις πως πονάω, σ’ άλλη αγκαλιά όταν είσαι,
να το ξέρεις, κατά βάθος, ότι αυτοτιμωρείσαι.
Αναντικατάστατος θα `μαι μέσα στην καρδιά σου,
έρωτας ανάστατος, μια φωτιά στα όνειρά σου,
αναντικατάστατος, όπου πας θα με γυρεύεις,
πουθενά δε θα χωράς και παντού θα περισσεύεις.
