Τόσα χρόνια πέρασαν κι όμως σε θυμάμαι
και περιμένω εκεί…
Στην γωνιά που μ’ άφησες κι όταν δεν κοιμάμαι
αγγίζω πάντα αυτή, την πιο βαθιά πληγή..
Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
να σπάσουν του αμαξιού τα τζάμια
ν’ ακούσουν όλοι πως λιώνω για σένα
και σ΄αγαπώ ακόμα…
Όταν σ’ είδα να γελάς μες το φως της μέρας
μου άλλαξες την ζωή
πέταξε και έφυγε κι έγινε αέρας
και χάθηκε κι αυτή, η πιο βαθιά πληγή…
Θέλω να βάλω τέρμα το ράδιο
να σπάσουν του αμαξιού τα τζάμια
ν’ ακούσουν όλοι πως λιώνω για σένα
και σ΄αγαπώ ακόμα…
