Είναι πολύ σκληρό, το αίσθημα γυμνό
να με κρατά ζεστό, έξω από την αγκαλιά σου.
Μια μάχη σιωπηλή με ότι πονάει πολύ
τι πιο γενναίο μπορεί, να μπορέσω μακριά σου.
Φοβάμαι έτσι να ζήσω,
Δυο βήματα κάνω μπροστά και αμέσως μετρώ τρία πίσω.
Φοβάμαι να πολεμήσω.
Η απώλεια είναι πληγή, που δεν θέλω ν’ αγγίξω.
Σ’ έχω μια, και δυο δεν σ’ έχω , κι αν είμαι πάνω απ’ ότι αντέχω
Μα την έρημο μου βρέχω, να είν’ όαση για μας
Γύρω μου κλεισμένοι δρόμοι το αδιέξοδο σκοτώνει.
Είσαι εσύ για μένα, ακόμη γκρεμός της μοναξιάς.
Μαθαίνω τι σημαίνει ν’ αγαπάς,
χωρίς να ‘χεις παράδεισο να πας.
Χωρίς να φταίει κανείς, είναι πολύ σκληρό,
να την πληρώνω εγώ.
Μια σκιά αντί για σώμα.
Δεν ξέρω να σου πω είναι αργά ή νωρίς.
Μα δεν μπορώ χωρίς.
Δεν συνήθισα ακόμα.
