Κρεμάστηκες από τα χείλη μου κι απόψε
ν’ ακούσεις τραγουδάκια της στιγμής.
Όταν ακούσεις όμως τη ζωή μου
τότε να δούμε τότε τι θα πεις.
Από φωτιά κι αμόνι έχω περάσει
από ατσάλι έχω φτιαχτεί,
και την ψυχή μου έχω κρεμάσει
απ’ το ταβάνι με κλωστή.
Μαγεύτηκες από τα λόγια μου και πάλι,
από τον ήχο και τα φώτα της σκηνής.
Εφημερία έχει πάντα η ψυχή μου
όπως μία πύλη κλινικής
Από φωτιά κι αμόνι έχω περάσει
από ατσάλι έχω φτιαχτεί,
και την ψυχή μου έχω κρεμάσει
απ’ το ταβάνι με κλωστή.
