Μεθυσμένο το φεγγάρι
λάθος δρόμο έχει πάρει
και γυρίζει σαν αλήτης στα στενά
ίσως να ‘χει αγαπήσει
έναν ήλιο που `χει δύση
και ματώνεις σαν εμένα και πονά
Λιώνω που δε σ’ αντικρίζω
μην κοιτάς που δε δακρύζω
κλαίει από μέσα μου η καρδιά
Απόψε μέθυσα για σένα
ήπια πάλι τον ωκεανό
απόψε μέθυσα για σένα
που μ’ έχεις ξεχάσει και πονώ
απόψε μέθυσα για σένα
βρήκα, βρήκα στο ποτό παρηγοριά
απόψε μέθυσα για σένα
που δεν έχεις μέσα σου καρδιά
Όπου να ‘ναι θα χαράξει
το φεγγάρι θα νυστάξει
και τα μάτια του θα κλείσει τώρα πια
με τα μάτια τα δικά σου
δεν τα βλέπω για φαντάσου
και σπαράζει απ’ τον πόνο η καρδιά
Απόψε μέθυσα για σένα
ήπια πάλι τον ωκεανό
απόψε μέθυσα για σένα
που μ’ έχεις ξεχάσει και πονώ
απόψε μέθυσα για σένα
βρήκα, βρήκα στο ποτό παρηγοριά
απόψε μέθυσα για σένα
που δεν έχεις μέσα σου καρδιά
