Κάπνιζα απόψε όλη τη νύχτα
σκοπιά γνωστή μου, δίπλα στο φωταγωγό,
με τον καπνό μακάρι να ‘φευγα κι εγώ,
πρώτη φορά είπα την πιο βαθιά μου αλήθεια.
Μέτρησα όλα τα ξενύχτια,
που τη σιωπή, μες στη σιωπή περιπολώ
κι ενώ κοιμόσουν σ’ ένα όνειρο απλό,
ήσυχα ξήλωσα όσα μας δέναν δίχτυα.
Αύριο πρωί δε θα με βρεις
κι εδώ δε θα ξαναγυρίσω.
Μου περισσεύουν κάτι υπόλοιπα ζωής
και θα τα ζήσω.
Έζησα χρόνια στο πλευρό σου
χωρίς να ψάχνω, να ρωτάω, να ζητώ
κι έτσι βολεύτηκες σ’ ένα άτιμο κρυφτό,
που τα κατάφερε και μ’ έκανε εχθρό σου.
