Εκεί που μάζευες χειμώνα
στην τσιμεντένια σου κρυψώνα
κι όνειρα έβλεπες αβέρτα
κουκουλωμένος με κουβέρτα
σαν προπολεμική ταινία
τουμπαρισμένη κοινωνία
άφησες για μπουφάν και τσίχλες
του ονείρου σου τις ζόρικες ομίχλες
γκομενίτσες κουλτουριάρες
όλο καμπύλες και καμάρες
βρε κι έτσι που `σουνα φτιαγμένος
ροχάλιζες ευτυχισμένος
σε βάραγε βαριά η τρέλα
κι ο ύπνος τράβαγε κορδέλα
κάπου κάπου κι από σπόντα
μπροστά σου και καμία τσόντα
Για δες τι βλέπει ο βολεμένος
όταν κοιμάται φαγωμένος
Μα εκεί λοιπόν μες στ’ όνειρό σου
παθαίνει πλάκα το μυαλό σου
κάνει “τσαφ” ο προβολέας
και να `σου ο εισαγγελέας
δεν την γλιτώνεις τώρα βρε μούργο
με δικηγόρο και χειρούργο
“εμπρός, σου λέει, απολογήσου!”
και σένα τρέμει η φωνή σου
ψάχνοντας για ν’ απαντήσεις
τσιμπιέσαι μήπως και ξυπνήσεις
Κι άμα με το καλό ξυπνήσεις
και θες για τούτα εξηγήσεις
χωρίς να με παραξηγήσεις
τον Φρόιντ τράβα να ρωτήσεις…
