Έπρεπε να το ‘χες καταλάβει, έπρεπε να το ‘χες φανταστεί
πως θα ‘ρχόταν κάποτε ένα βράδυ που θα ‘βρισκες την πόρτα μου κλειστή
Τώρα μου χτυπάς τα κουδούνια τις πόρτες μα εγώ δε σ’ ανοίγω
τώρα μου ζητάς μια συγγνώμη για όλα χωρίς να σε κρίνω
Τώρα μου χτυπάς τα κουδούνια τις πόρτες μα εγώ δε σ’ ανοίγω
τώρα σαν τρελή τηλέφωνα παίρνεις κι εγώ σου τα κλείνω
Ίσως να το έχεις μετανιώσει όμως τώρα είναι πολύ αργά
η καρδιά μου σ’ έχει πια σκοτώσει και η σφαίρα πίσω δε γυρνά
Τώρα μου χτυπάς τα κουδούνια τις πόρτες μα εγώ δε σ’ ανοίγω
τώρα μου ζητάς μια συγγνώμη για όλα χωρίς να σε κρίνω
Τώρα μου χτυπάς τα κουδούνια τις πόρτες μα εγώ δε σ’ ανοίγω
τώρα σαν τρελή τηλέφωνα παίρνεις κι εγώ σου τα κλείνω
