Άδεια η πόλη, που πήγανε όλοι,
που είσαι να ‘ρθω να σε βρω,
άδεια η πόλη, χαθήκανε όλοι
και νιώθω χαμένος κι εγώ,
την άκρη ψάχνω να βρω, ένα σκαλί να σταθώ,
την άκρη ψάχνω κι αν με καλέσεις θα ‘ρθω.
Σαν να έφυγες σήμερα κυνηγώντας μια Χίμαιρα,
σαν να έφυγες σήμερα σε ταξίδια εφήμερα.
Απελπισμένα δυο μάτια κλαμένα,
δυο θάλασσες και θα πνιγώ,
απελπισμένα, δεν ήσουν για μένα
δεν είμαι για σένα κι εγώ.
Άδειοι οι δρόμοι, ανθρώπινοι νόμοι
που σαν το Θεό τιμωρούν,
άδικοι νόμοι μα ούτε συγγνώμη
τα χείλη σου δε θα μου πουν,
την άκρη ψάχνω να βρω, ένα σκαλί να σταθώ,
την άκρη ψάχνω κι αν με καλέσεις θα ‘ρθω.
Σαν να έφυγες σήμερα κυνηγώντας μια Χίμαιρα,
σαν να έφυγες σήμερα σε ταξίδια εφήμερα.
Απελπισμένα δυο μάτια κλαμένα,
δυο θάλασσες και θα πνιγώ,
απελπισμένα, δεν ήσουν για μένα
δεν είμαι για σένα κι εγώ.
την άκρη ψάχνω να βρω, ένα σκαλί να σταθώ,
την άκρη ψάχνω κι αν με καλέσεις θα ‘ρθω.
