Πάει πολύς καιρός που έχω να σ’ ανταμώσω
κι όπως μαθαίνω, όλα τα ‘ριξες σ’ εμένα,
τα σφάλματά σου τώρα θέλεις να πληρώσω
δεν το περίμενα ποτέ αυτό από σένα,
μοιάζει η ζωή μου σαν ασπρόμαυρη ταινία
σε πρώτο πλάνο εσύ μες στη μεγάλη οθόνη,
κι εγώ κομπάρσος στης καρδιάς σου τα τοπία
κι ο έρωτάς σου συνεχώς με ταπεινώνει.
Εσύ που λέρωσες τον έρωτα, θυμήσου,
πως η ευθύνη, τελικά, είναι δική σου
αφού έτσι διάλεξες να ζήσεις τη ζωή σου
τώρα το τίμημα πληρώνεις της φυγής σου.
Είχες τον πρώτο ρόλο, εσύ, σ’ αυτό το έργο
και το σενάριο, κι αυτό ήταν δικό σου,
τώρα σε ξέρω πια καλά και σ’ αποφεύγω,
δε θα χαθώ στο σκοτεινό λαβύρινθό σου.
Εσύ που λέρωσες τον έρωτα, θυμήσου,
πως η ευθύνη, τελικά, είναι δική σου
αφού έτσι διάλεξες να ζήσεις τη ζωή σου
τώρα το τίμημα πληρώνεις της φυγής σου.
