Πάνω στην πίστα με μισόγυμνες τις πλάτες
δίνεις τροφή σε κάτι μάτια μυστικά,
μέσα στη νύχτα που `ναι όλα μαγικά
είσαι μπλεγμένη στης ζωής τις αυταπάτες.
Χαράζει πάλι κι όπου να `ναι θα φανείς
να μου ζητήσεις στ’ αμαρτήματα συγγνώμη,
μετά θα γείρεις δίπλα μου να κοιμηθείς
κι εγώ θα κάνω υπομονή μια νύχτα ακόμη.
Αναβοσβήνουνε τα φώτα συνεχώς
και σε τρελαίνουν λέγοντάς σου παραμύθια
μα θα `ρθει ώρα που θα δεις πως η αλήθεια
έχει τη γεύση από δάκρυ, δυστυχώς.
Χαράζει πάλι κι όπου να `ναι θα φανείς
να μου ζητήσεις στ’ αμαρτήματα συγγνώμη,
μετά θα γείρεις δίπλα μου να κοιμηθείς
κι εγώ θα κάνω υπομονή μια νύχτα ακόμη.
