Στην άκρη του απείρου, στιγμούλα του ονείρου
σταγόνα που στάζει, πόσο σου μοιάζει
φωτιά και αέρας, κι ο κόσμος φοβέρα
στη νύχτα που ουρλιάζει, πώς σε τρομάζει…
Σου μοιάζει η σελήνη
πού να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω
πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω..
Κόντρα στους νόμους ερήμου προφήτης…
Σημάδια στην άμμο, που απόψε θα σβήσεις…
Ασπρόμαυρο μέλλον, σκυφτός μετανάστης
στάθμος στο ραδιόφωνο, που πρέπει ν’ αλλάξεις
Σου μοιάζει η σελήνη, πού να ‘βρω γαλήνη
στον Άδη ανατέλλω, πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
Πόσο σε θέλω…
