Δε θυμάμαι τελευταία να μ’ αγκάλιασες,
μες στα χέρια μου πεθαίνουνε οι θάλασσες.
Με ρωτάνε οι βοριάδες τι σου έλεγα
δε τους λέω και μ’ αφήνουν μεσοπέλαγα.
Τα σεντόνια μου τρελάθηκαν που λείπεις,
το κορμί σου ένας κόκκινος μαγνήτης.
Κράτησε με στη ζωή σου, κράτησε με
και στα βάθη της καρδιάς σου κλείδωσε με.
Δε θυμάμαι τελευταία να γελάσαμε
κι απ’ την άνοιξη καθόλου δεν περάσαμε.
Αν ζητήσουνε τα βράδια σου συνάντηση,
στο λαιμό σου έχω γράψει την απάντηση.
