Χωματένιοι δρόμοι κλέφτες κι αστυνόμοι
κι ήσουν πάντα ο κλέφτης μάτια μου
κι όποτε σε πιάναν κλάματα με πιάναν
ράγιζε ο καθρέφτης μάτια μου
Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε
πού ‘ναι η ευτυχία που μου τάξατε
Χρόνια από μετάξι σου κόλλαγε όλη η τάξη
και με καρτερούσες μάτια μου
μου κρατούσες πάντα τη σκισμένη τσάντα
κι αστραποβολούσες μάτια μου
Χρόνια χελιδόνια που πετάξατε
πού ‘ναι η ευτυχία που μου τάξατε
