Καλωσορίζω ακόμα ένα χειμώνα
κίτρινα φύλλα πέφτουνε στη γη
Γύρω μου πρόσωπα γυμνά και μόνα
ρίχνουν τα φύλλα τους κι αυτά στο χώμα
Κάτι συμβαίνει σαν να φύγαν όλοι
κορμιά ερείπια μόνα τους γυρνούν
δεν είναι μάνα τους αυτή η πόλη
ν’ ανοίξει μια αγκαλιά να μπούνε όλοι
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
Δεν είναι μόνο τα σπουργίτια φως μου
τ’ αδέσποτα παιδιά των φαναριών
είναι το κρύο στην καρδιά του κόσμου
είναι ο χειμώνας που φωλιάζει εντός μου
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
Νάνι νάνι νάνι νάνι να
κοιμηθείτε όλοι φρόνιμα
νάνι νάνι –νάνι νάνι να
φυλαχτείτε από τ’ ανθρώπινα
