Έβλεπες γι’ ασήμαντα τα μεγάλα φώτα
κι έπινες στα χείλη μου αγιασμό.
Κι ήρθανε, αγάπη μου, τόσα γεγονότα
που έγινα ασήμαντη κι εγώ.
Τώρα ξέρω σκέφτεσαι:
Χρόνος θα περάσει
και θα με ξεχάσει, δεν μπορεί!
Κι όταν μ’ επισκέφτεσαι
στη φέξη και στη χάση
για να δεις αν έκλεισε η πληγή,
μάσκα βάζει η πίκρα μου
να χαμογελάσει,
φεύγεις και γκρεμίζομαι στη γη.
Έβλεπες για εμπόδιο όλα τα συμβάντα
που δεν ήμουν πλάι σου να ζω.
Κι ήρθε η μοίρα κι άλλαξες μέσα σου για πάντα
κι έγινα το εμπόδιό σου εγώ.
Τώρα ξέρω σκέφτεσαι:
Χρόνος θα περάσει
και θα με ξεχάσει, δεν μπορεί!
Κι όταν μ’ επισκέφτεσαι
στη φέξη και στη χάση
για να δεις αν έκλεισε η πληγή,
μάσκα βάζει η πίκρα μου
να χαμογελάσει,
φεύγεις και γκρεμίζομαι στη γη.
