Την μοναξιά σου είδα και φοβήθηκα
στο βλέμμα σου το σκοτεινό θυμήθηκα
την περασμένη μου ζωή
πόσο με τρόμαξες
Κι ένα πρωί το άγγιγμα σου
ήρθε σαν ξύπνημα
μα μέχρι να νυχτώσει
είχε γίνει δίλημμα
της μετρημένης μου ζωής
Πόσο με τρόμαξες
Μες του κορμιού μου
την τρελή την εγκατάλειψη
είδα το έργο της ζωής μου
σ’ επανάληψη
Κι είπα να τρέξω να κρυφτώ
και τώρα που αρχίζει
η αντίστροφη μέτρηση
αρχίζω να μετράω εγώ
και φύγε πρώτα εσύ
πάρε και τη φωτιά μαζί
Να μην θυμάμαι πια
