Αν τάχα δει μιαν ώρα αρχίτερα
μπορεί και να ‘τανε καλύτερα
μα έτσι που το είδα αργότερα
να δεις που θα με βρούνε και χειρότερα.
Δεν έχει ο κόσμος πια κριτήριο
το Ρίο έγινε Αντίρριο
σε ξένη χώρα φυλακίστηκα
κι οι άνθρωποι μιλάνε κορακίστικα.
Ε, ω, έ δώσαμε.
Ε, ω, έ τελειώσαμε.
Τη νύχτα που ο ήλιος βάραγε
εγώ τι να ζητούσα άραγε
στην άκρη μοναχός μου ξέμεινα
και πέρασαν κοντά δυο τρία τέρμινα.
Εκείνα όλα που χαράμισα
να τάχα τώρα σε πουκάμισα
αφού σιγά σιγά τρελαίνομαι
και να’ μαι καραγκιόζης και να φαίνομαι.
Ε, ω, έ δώσαμε.
Ε, ω, έ τελειώσαμε.
