Φταις εσύ που ξενυχτάω,
που τα πίνω και μεθάω.
Φταις εσύ, παράπονό μου,
που ’χω χάσει το μυαλό μου.
Φταις εσύ που με λένε αλήτη,
φταις εσύ που με λένε ξενύχτη,
φταις εσύ στο μηδέν που ’χω φτάσει,
φταις εσύ γιατί μ’ έχεις ξεχάσει.
Φταις εσύ που δε γελάω,
το σταυρό σου κουβαλάω.
Φταις εσύ κι η απονιά σου
και η ψεύτρα η καρδιά σου.
Φταις εσύ που με λένε αλήτη,
φταις εσύ που με λένε ξενύχτη,
φταις εσύ στο μηδέν που ’χω φτάσει,
φταις εσύ γιατί μ’ έχεις ξεχάσει.
