Δε λέει κι αυτή η νύχτα να περάσει
κάθε λεπτό αργοκυλάει μαρτυρικά
δε λέει καινούρια μέρα να χαράξει
την ίδια ώρα το ρολόι πάλι μετρά
δε λέει να βγει το φως να ξημερώσει
να γίνει υποφερτή η μοναξιά
δε λέει και η καρδιά μου να ημερώσει
απόψε πάλι εσένανε ζητά
Όσα παίρνει ο άνεμος
τόσα μου ‘χεις πάρει
όσα παίρνει ο άνεμος
και τα πάει μακριά
όσα παίρνει ο άνεμος
πήρες μα χαλάλι
η καρδιά μου η άμυαλη
ακόμα σ’ αγαπάει
Δε λέει ποτέ να ‘ρθει ένα γράμμα
τηλέφωνο κανένα δε χτυπά
στο τζάμι η βροχή κυλάει σαν κλάμα
τα μάτια μου από τα δάκρυα θολά
δε λέει να περάσει αυτή η ζάλη
τα νεύρα μου χτυπάει δυνατά
δε λέει και η καρδιά μυαλό να βάλει
απόψε πάλι εσένανε ζητά
Όσα παίρνει ο άνεμος
τόσα μου ‘χεις πάρει
όσα παίρνει ο άνεμος
και τα πάει μακριά
όσα παίρνει ο άνεμος
πήρες μα χαλάλι
η καρδιά μου η άμυαλη
ακόμα σ’ αγαπάει
