Μικρές, απλές και όμορφες στιγμές
σαν φύλλα που θροΐζουν, βιαστικές.
αφήνουνε στο πρόσωπο ρωγμές
και στην καρδιά ανάβουνε φωτιές.
Μη μου λυπάσαι
ο χρόνος φεύγει
η ανάμνηση κρατά.
Να το θυμάσαι
η αγάπη μένει
κι αν θέλεις δε γερνά.
Η πόλη αλλάζει όψη ξαφνικά
και βλέπεις στον καθρέφτη άσπρα μαλλιά
φωτογραφίες, γράμματα παλιά
ξημέρωσε κι ακόμα τα κοιτάς.
Μη μου λυπάσαι
ο χρόνος φεύγει
η ανάμνηση κρατά.
Να το θυμάσαι
η αγάπη μένει
κι αν θέλεις δε γερνά.
Θα ‘ρθουνε κι άλλα
είν’ η ζωή μια ρόδα που κυλά.
