Νίνο:
Για πες μου τώρα τώρα που ήρθε η ώρα για να φύγω
στέκομαι μπροστά στην πόρτα την ανοίγω
πίσω μου εσύ και ένα ναρκοπέδιο
που έχει τη μορφή σου μου θυμίζει άλλο σχέδιο
γίναμε δυο ξένοι που συζούν στην ίδια πόλη
δεν το συζυτάμε μα το ξέρουν όλοι
τίποτα κρυφό πια δε μένει πια δεν κρύβεται
όταν μια σχέση τερματίζεται ή θίγεται
θίγεται ο ένας απ’τον άλλο τώρα θίγεται
όσο προσπαθείτε τρύπες μόνο ανοίγεται
τρύπα στο νερό και οι δυο σας πνίγεστε
σαν τους ναυαγούς όταν στα βαθιά ανοίγεστε
είναι φορές που θυμώνω αλλά και βράζω
από το θυμό δηλητήριο πάντα στάζω
τότε είναι που θέλω να σε πνίξω
κι άλλοτε τα χέρια μου διάπλατα να ανοίξω
Άννα Βίσση:
Έρωτα ή πόλεμο
τι ζητάς απ’ τα δύο
έρωτα ή πόλεμο
πες μου τελικά τι θες από μένα
τι θες από μένα
(χ2)
Γίνε ένα δάκρυ
γίνε μια φλόγα
κάνε με στάχτη
ζήτα συγνώμη
γίνε μια λέξη
γίνε αλήθεια
γίνε ένα ναι ναι ναι ναι…
Νίνο:
Ναι
όλα όσα κάναμε
όλα όσα ζήσαμε
δεν ξεχνιούνται πια ποτέ
ναι ναι ναι ναι
ό,τι συναντήσαμε
όσα αγαπήσαμε
μέσα μας θα μείνουνε
ναι ναι ναι ναι
Πες μου τώρα τι ζητάς από μένα
πες μου τώρα τι ζητάς τι ζητάς από μένα
πες μου τώρα τώρα τι ζητάς από μένα
Άννα Βίσση:
Έρωτα ή πόλεμο
τι ζητάς απ’ τα δύο
έρωτα ή πόλεμο
πες μου τελικά τι θες από μένα
τι θες από μένα
(χ2)
Γίνε ένα δάκρυ
γίνε μια φλόγα
κάνε με στάχτη
ζήτα συγνώμη
γίνε μια λέξη
γίνε αλήθεια
γίνε ένα ναι ναι ναι ναι…
