Φταίω, φταίω
μόνο εγώ, κι εγώ
φταίω, φταίω
τ’ ομολογώ, το ίδιο κι εγώ
Έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ για να το δω,
έπρεπε να φτάσουμε στο χωρισμό,
για να καταλάβω ότι
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία,
ζω μέσα στην ανυπαρξία,
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία,
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, βοήθεια φωνάζω.
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
ζω μέσα στην ανυπαρξία
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, τ’ όνομά σου φωνάζω.
Φταίω, φταίω
για όλα εγώ, κι εγώ
φταίω, φταίω
δεν είχα μυαλό, ούτε κι εγώ.
Έπρεπε να φτάσουμε ως εδώ για να το δω,
έπρεπε να φτάσουμε στο χωρισμό,
για να καταλάβω ότι
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
ζω μέσα στην ανυπαρξία
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, βοήθεια φωνάζω.
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
ζω μέσα στην ανυπαρξία
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, τ’ όνομά σου φωνάζω.
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
ζω μέσα στην ανυπαρξία
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, βοήθεια φωνάζω.
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
ζω μέσα στην ανυπαρξία
μακριά σου εγώ δεν κάνω μία
είμαι μια σκέτη απελπισία.
Άκρη δε βγάζω, με όλα νταουνιάζω
στον πάτο βουλιάζω, τ’ όνομά σου φωνάζω.
Μακριά σου εγώ δεν κάνω μία.
