Τραγουδώ το νησί μου / ΣΤΙΧΟΙ ΤΡΑΓΟΥΔΙΟΥ
| Καλλιτέχνης | Μαρινέλλα, Ρέμος Αντώνης, Γαϊτάνος Πέτρος |
| Album | Τραγουδώ το νησί μου |
| Έτος | 2014 |
| Στιχουργός | Πιερίδης Θεοδόσης |
| Συνθέτης | Θεοφάνους Γιώργος |
| Είδος μουσικής | |
| Θεματολογία |
Τραγουδώ, τραγουδώ το νησί μου,
που 'ναι τόσο μικρό για να μπορεί,
που 'ναι τόσο μικρό για να μπορεί
σαν πουλί να χωρέσει στη χούφτα μου.
Που `ναι τόσο μεγάλο να μπορεί
να χωρά την ακέρια ανθρωπότητα
όπως κλείνει μια μόνη σταγόνα
τον πλατύν ωκεανό που την γέννησε.
Τραγουδώ, τραγουδώ τους ανθρώπους,
του νησιού μου κι εκείνους που πέρασαν,
κι ολοτρόγυρα ανθίζουν τα χνάρια τους
κι εκεινούς όπου σήμερα οδεύουνε
στην σκληρήν ανηφόρα κι εκείνους
που θε να 'ρθουν να πούνε βροντόφωνο,
που θε να 'ρθουν να πούνε βροντόφωνο
της χαράς, της χαράς το τραγούδι.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να 'ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα 'ρθουν.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουν
για θροφή στα πνευμόνια τους, λεύτερο
τον πλατύν ουρανό μας που θα 'χουν
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο, όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο,
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο σαν αφέντες να το δρασκελίσουν.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να 'ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουνε
κάθε χρόνο πολύ να θερίσουν
μες στ’ αλώνια πολύ να χορέψουνε
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
να την πούνε, να την τραγουδήσουν.
Πως θ’ αστράφτει στ’ αλώνια ο χιλιόδιπλος
ο χορός πως θ’ αστράφτουν τα μάτια.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
Πως θ’ αστράφτουν τα γέλια ξεδίπλωτα
σα σημαίες νικητήριες στον ήλιο!
Πως θ’ αστράφτετε κι’ όλες ξεδίπλωτες
μουσικές του νησιού μου Αυγορίτισσα,
Ακαθιώτισσα, Παραλιμνίτισσα,
Καρπασίτισσα, Λευκονοικιάτισσα,
και Πεγιώτισσα εσύ και Παφίτικη
ω, γλυκά του νησιού μου, πιστρόφια!
Κυπραία φωνή 'μαι και δε χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
που 'ναι τόσο μικρό για να μπορεί,
που 'ναι τόσο μικρό για να μπορεί
σαν πουλί να χωρέσει στη χούφτα μου.
Που `ναι τόσο μεγάλο να μπορεί
να χωρά την ακέρια ανθρωπότητα
όπως κλείνει μια μόνη σταγόνα
τον πλατύν ωκεανό που την γέννησε.
Τραγουδώ, τραγουδώ τους ανθρώπους,
του νησιού μου κι εκείνους που πέρασαν,
κι ολοτρόγυρα ανθίζουν τα χνάρια τους
κι εκεινούς όπου σήμερα οδεύουνε
στην σκληρήν ανηφόρα κι εκείνους
που θε να 'ρθουν να πούνε βροντόφωνο,
που θε να 'ρθουν να πούνε βροντόφωνο
της χαράς, της χαράς το τραγούδι.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να 'ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα 'ρθουν.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουν
για θροφή στα πνευμόνια τους, λεύτερο
τον πλατύν ουρανό μας που θα 'χουν
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο, όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο,
όλο τούτο το χώμα μας λεύτερο σαν αφέντες να το δρασκελίσουν.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να 'ρθει δεν ξεχάνω.
Τραγουδώ τους ανθρώπους που θα `χουνε
κάθε χρόνο πολύ να θερίσουν
μες στ’ αλώνια πολύ να χορέψουνε
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
και πολύ τη χαρά τους βροντόφωνα
να την πούνε, να την τραγουδήσουν.
Πως θ’ αστράφτει στ’ αλώνια ο χιλιόδιπλος
ο χορός πως θ’ αστράφτουν τα μάτια.
Ω, δεν τις κλείνω, δεν τις χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
Πως θ’ αστράφτουν τα γέλια ξεδίπλωτα
σα σημαίες νικητήριες στον ήλιο!
Πως θ’ αστράφτετε κι’ όλες ξεδίπλωτες
μουσικές του νησιού μου Αυγορίτισσα,
Ακαθιώτισσα, Παραλιμνίτισσα,
Καρπασίτισσα, Λευκονοικιάτισσα,
και Πεγιώτισσα εσύ και Παφίτικη
ω, γλυκά του νησιού μου, πιστρόφια!
Κυπραία φωνή 'μαι και δε χάνω τις φτερούγες μου
κειο το τραγούδι που θε να `ρθει δεν ξεχάνω.
ΕΝΟΤΗΤΕΣ |
|
|---|---|
| Επιλέξτε τρόπο προβολής | |
| Τίτλος Τραγουδιού | |
| Album | Καλλιτέχνης |
| Είδος Μουσικής | Στιχουργός |
| Θεματολογία | Συνθέτης |
TOP 30 ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΕΣ |
|---|
|
|