Στο σταθμό περιμένω να με πάρει το τρένο που θα `ρθει
στον αέρα μιλάω κι ένα ένα μετράω τα λάθη
η ψυχή μου ρημάδια η βαλίτσα μου άδεια στο χέρι
και της νύχτας το κρύο πως δεν είμαστε δύο, το ξέρει.
Το τσιγάρο στα χείλη αναμμένο φυτίλι που λιώνει
κι η αγάπη με δάκρυ στων ματιών μου την άκρη τελειώνει
Στο παγάκι φωλιάζω και δυο λόγια χαράζω για σένα
μια καρδιά κι ένα βέλος στην αρχή και στο τέλος σπασμένα
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ..
Μα στο άδειο η ανάσα θολώνει το τζάμι
κι όσο πάω μαυρίζω μες στου τρένου το γκρίζο πλοκάμι
κι όσο φεύγει η πόλη σε ξεχάσανε όλοι μου λέει
η σφυρίχτρα απαντάει πως μαζί μου πονάει και κλαίει
Το τσιγάρο μου σβήνω και το αχ που αφήνω με σπάει
με κοιτάει ένας ξένος σαν και μένα χαμένος γελάει
Έξω τρέχουν εικόνες, ρημαγμένοι στρατώνες οι σκέψεις
Στη μορφή σου φωλιάζω και στο τζάμι χαράζω δυο λέξεις
Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ…
