Να τη μεσ΄τον καθρέφτη ουρανούς να κοιτάει
τ΄άστρα πήραν φωτιά να πέσουν παρακαλάει
Τώρα η νύχτα δε παίρνει πια τ΄όνειρό της στην ερημιά
ξανά στα μάτια αστραπές
ξανά στα χείλια η δίψα
Να,γελάει ξανά και κάτι φταίει
γελάει κι ο πυρετός της στις φλέβες καίει
ο κόσμος της μια αγάπη και πια δεν κλαίει
Το παιχνίδι το ξέρει μα τις ήττες εδώ ξεχνάει
στο παράθυρο θέα σ΄άλλη μέρα ξυπνάει
μπήκε η άνοιξη στην καρδιά
Μ΄ένα χάδι και δυο φιλιά ξανά στο νου αστραπές
ξανά στα μάτια η δίψα
Τι φταίει,τι φταίει κι αν τη ρωτάς γελάει
καλά κρυμμένο κρατάει το μυστικό