Πάει, η αγάπη που μου ‘χες πάει
Μεθυσμένη παραπατάει
Και σε σώματα ξένα τώρα ζει
Πως, ταξιδέψαμε σ’ αμμουδιές
Με κοχύλια, φιλιά κι ευχές
Μα τελειώνει το έργο στο ‘χα πει
Σπασμένα φιλιά
Με κόβουν βαθιά
Με βρίσκει πρωί
Ν’ απέχω ξανά
Σπασμένα φιλιά
Σε βλέπω να κλαις
Πονάει το γεια
Πονάει το μετά
Θα μείνω στο χθες
Πάει, η ματιά σου
Με προσπερνάει
Με χαϊδεύει, με πολεμάει
Με κρατάει με πλάτη στα σχοινιά
Φταίω
Που δε σου ‘πα ποτέ πως φταίω
Το δικό μου τον κόσμο καίω
Και στο τίποτα πέφτω με βουτιά
Σπασμένα φιλιά
Με κόβουν βαθιά
Με βρίσκει πρωί
Ν’ απέχω ξανά
Σπασμένα φιλιά
Σε βλέπω να κλαις
Πονάει το γεια
Πονάει το μετά
Θα μείνω στο χθες
