Άτιμο πλάσμα, που σε είχα τόση ανάγκη
ήταν ανάγκη να φερθείς τόσο σκληρά
βρίσε με έστω, πριν να φύγεις πες μου κάτι
μη με κοιτάς μ’ αυτήν την πέτρινη ματιά
Δε θα γλιτώσεις από εμένα
θα στο χτυπάω πως ήσουν ψέμα
δε θ’ αγαπήσεις ποτέ κανένα
γιατί στο βάθος θέλεις εμένα
άτιμο πλάσμα, γιατί σ’ εμένα
Άτιμο πλάσμα θα μου λείψεις και το ξέρεις
τη μοναξιά δεν τη συνήθισε κανείς
φύγε λοιπόν να δούμε τι θα καταφέρεις
όμως την άκρη μακριά μου δε θα βρεις
