Να `ρθει μια θάλασσα να μας σκεπάσει
υγρή, ζεστή μου αγκαλιά
μονάχα αυτή τον έρωτα θα μας σωπάσει,
μονάχα αυτή και τα φιλιά.
Κρίμα που έφυγες πρωτού νυχτώσει,
θα τα προλάβαινες τα οριστικά.
Χτυπάει η φύση, όποιον προδώσει,
άνθραξ ο άνθρωπος, κανονικά.
Κρίμα που έφυγες πρωτού χαράξει,
φιλιά θα χάραζα παντοτινά.
Έμεινε ο έρωτας στην ίδια τάξη
κι όλα κριθήκανε μηδενικά.
