Πίναμε νερό στο ίδιο το ποτήρι
στο ίδιο μαξιλάρι κάναμε ουρανό
γίναμε Θεοί στου κόσμου τ’ ακρωτήρι
μα όλα έχουν τέλος τέλειωσε κι αυτό
Ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις
γι’ αυτό για μένα μη συζητάς
καρδιά που φεύγει δε θα τη φέρεις
όσες συγνώμες και αν ζητάς
Λέγαμε ποτέ στου χωρισμού το δρόμο
για πάντα στην αγάπη γράφαμε μαζί
τρέμαμε και οι δυο τον άπονο τον χρόνο
μα όλα έχουν τέλος τέλειωσες κι εσύ
Ούτε σε ξέρω ούτε με ξέρεις
γι’ αυτό για μένα μη συζητάς
καρδιά που φεύγει δε θα τη φέρεις
όσες συγνώμες και αν ζητάς
