Του αντίο η ώρα
Σ’ ένα πάθος και μίσος
Αν μετάνιωνες τώρα
Θα με κράταγες ίσως
Ιστορία στο τέλος
Στην αρχή του ο πόνος
Με φαρμάκι το βέλος
Εδώ έγινε φόνος
Εδώ έγινε φόνος
Είχες πάντα όπλο σου τα δάκρυα
Σ’ ένα πόλεμο για δύο
Μα δεν υπάρχει νικητής
Σ’ αγάπη που ‘γινε νωρίς
Πικρόχολο αστείο
Τα δάκρυα καίνε
Μα οι πράξεις μετράνε
Οι άντρες δεν κλαίνε
Μονάχα πονάνε
Δυο παράλληλοι δρόμοι
Σε αφήνω πιο κάτω
Αν ζητούσες συγγνώμη
Δε θα πιάναμε πάτο
Κι όμως μοιάζει ειρωνεία
Να σε νοιάζομαι ακόμα
Μη δε βρεις ευτυχία
Στα φιλιά σ’ άλλο στόμα
Στα φιλιά σ’ άλλο στόμα
