Σκονισμένα παπούτσια
σε δρόμους μεγάλους.
Ένα βήμα για μένα
εκατό για τους άλλους.
Φέρνω βόλτα τα χέρια
πιάνω λέξεις στην τύχη.
Στα δικά μου τραγούδια
έτσι γράφονται οι στίχοι.
Δανεικό πανωφόρι
φαρδύ και μοιραίο.
Εαυτέ μου, προχώρει
να βρεις το σπουδαίο.
Βγαίνω νύχτα στην πόλη
με κεφάλι σκυμμένο.
Μια στροφή όλη κι όλη
σε τραγούδι κλεμμένο.
Κάθε λέξη που βρίσκω
στο χαρτί μου μολύβι,
για να βγάλω σε δίσκο
όσα ο κόσμος μου κρύβει.
Κάθε λέξη καινούρια
κι ένα νόημα σβήνει,
για να γίνουν τραγούδια
όσα ο κόσμος μου αφήνει.
Σκονισμένα παιχνίδια
σε ενήλικα χρόνια.
Δάκρυα από κρεμμύδια
κι εραστές σε χαρτόνια.
Πλαστικά τα λουλούδια
χαρτονένιοι οι τοίχοι.
Στα δικά μου τραγούδια
έτσι γράφονται οι στίχοι.
