Ένα φεγγάρι μες στις στέγες τριγυρνά,
δεν έχει σπίτι, ούτε φίλους πουθενά,
μέχρι να έρθεις, έτσι γύρναγα κι εγώ,
κρεμόμουν στο κενό.
Για σένα, πυροτέχνημα και φως μου,
θ’ αντέξω όλες τις φωτιές του κόσμου,
για σένα φύλαξα τα πιο τρελά μου όνειρα,
έλα να τα μοιραστούμε.
Έρημη πόλη η δική μου η καρδιά
και τριγυρνούσε ύποπτα η μοναξιά,
μ’ ένα σου γέλιο έβαλες παντού φωτιά
και δε φοβάμαι πια.
Για σένα, πυροτέχνημα και φως μου,
θ’ αντέξω όλες τις φωτιές του κόσμου,
για σένα φύλαξα τα πιο τρελά μου όνειρα,
έλα να τα μοιραστούμε.
Ένα φεγγάρι μες στις στέγες τριγυρνά,
δεν έχει σπίτι, ούτε φίλους πουθενά,
μέχρι να έρθεις, έτσι γύρναγα κι εγώ.
Για σένα, πυροτέχνημα και φως μου,
θ’ αντέξω όλες τις φωτιές του κόσμου,
για σένα φύλαξα τα πιο τρελά μου όνειρα,
έλα να τα μοιραστούμε.
