Είχαν σταματήσει τα ρολόγια στις εννιά
λίγο πριν μου πεις την καληνύχτα.
Δέναν την καρδιά μου με αόρατα σκοινιά
φόβοι και σκιές μέσα στη νύχτα.
Όλα τα πήρες σε μια νύχτα
μ’ ένα χάδι αμαρτωλό.
Σαν να ’μουν σώμα δανεικό
τσαλακωμένα “σ’ αγαπώ” αφήνεις.
Γιατί μ’ αφήνεις, γιατί μ’ αφήνεις;
Τώρα στο σκοτάδι ανιχνεύω τους παλμούς,
ψάχνω και τον ήχο της φωνής σου.
Πάντα στη μορφή σου παγιδεύεται ο νους,
μέσα στ’ όνειρό μου ζω μαζί σου.
Όλα τα πήρες σε μια νύχτα
μ’ ένα χάδι αμαρτωλό.
Σαν να ’μουν σώμα δανεικό
τσαλακωμένα “σ’ αγαπώ” αφήνεις.
Γιατί μ’ αφήνεις, γιατί μ’ αφήνεις;
