Σε βλέπω κι είναι τα μάτια σου το φως.
Σε νοιώθω, κι ας είναι ο τρόπος σου κρυφός.
Να ξέρω αν είναι λάθος ή σωστό
δε θέλω, δε θα το χρειαστώ.
Κοιτάζεις, φωτίζεις γύρω κάθε τι.
Με βλέπεις, φωτίζομαι κι εγώ μαζί.
Το νου σου, ο δρόμος πηγαίνει στ’ άγνωστο.
Ας είναι, άλλο δε θα νοιαστώ.
Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο «σ’ αγαπάω» να μου λες.
Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο “σ’ αγαπάω” να μου λες.
Να μου λες «σ’ αγαπάω».
Να μου λες «σ’ αγαπώ».
Σ’ αγγίζω, και νοιώθω κάτι μαγικό.
Μια αγάπη δεν είναι κάτι λογικό.
Σε θέλω, μου φτάνει μόνο αυτή η φωτιά.
Δε θέλω τίποτα άλλο πια.
Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο «σ’ αγαπάω» να μου λες.
Φτάνει που ξέρω πως υπάρχεις,
φτάνει που ξέρω πως με θες,
μου φτάνει μόνο “σ’ αγαπάω” να μου λες.
Να μου λες «σ’ αγαπάω».
