Είναι τα βάσανα πολλά
Η κάθε μια της μου κολλά
Και με τα λόγια τα πικρά της με πληγώνουν
Και τα νευράκια κάθε μιας
Το ξέρει όλος ο ντουνιά
Πάντα οι καημένες οι μοδίστρες τα πληρώνουν
Την χοντρή να την ισιώσεις
Την λεπτή να την παχύνεις
Την κοντή να την ψηλώσεις
Την ψηλή να την κοντύνεις
Να τη κοντύνεις;
Μα πως να την κοντύνεις;
Δεν είναι επάγγελμα αυτό
Είναι μαρτύριο
Είναι μια κόλαση
Σωστό βασανιστήριο
Όλα του κόσμου τα στραβά
Η Πελαγίτσα τα τραβά
Κι από την σύγχυση το βλέπω πως θα λιώσω
Κι όσα λεφτά κι αν πληρωθώ
Αφού μ’ αυτές θα τρελαθώ
Στον νευρολόγο κάποια μέρα θα τα δώσω
Έχει πάχος λέει βγάλε
Μάξι θέλει η μακρυκάνα
Έχει στήθος; Λέει βάλε
Μίνι θέλει η στραβοκάνα
Μίνι θέλει η στραβοκάνα;
Μα με τι πόδια;
Δεν είναι επάγγελμα αυτό
Είναι μαρτύριο
Είναι μια κόλαση
Σωστό βασανιστήριο
Μη γίνετε μοδίστρες ποτέ
Καφετζούδες κυρίες μου!
